فهرست داروهای تایید شده درسال 2011

۲

آذر ۱۳۹۰- ۲۳ نوامبر ۲۰۱۱
اینترمزو (زولپیدم تارترات): قرص‌های زیرزبانی برای درمان بی‌خوابی از نوعی که با بیدار‌شدن در نیمه‌های شب همراه است مورد تایید قرار گرفته است. این اولین بار است که این سازمان دارویی را برای چنین اختلالی مورد تایید قرار می‌دهد. اینترمزو فقط باید در شرایطی تجویز شود که فرد می‌تواند حداقل 4 ساعت دیگر در تختخواب باقی بماند. داروی مذکور را نباید همراه با داروهای دیگر کمکی خواب تجویز کرد. ماده موثر موجود در اینترمزو، زولپیدم تارتارات، اولین بار در سال 1992 با نام تجاری آمبین(Ambien) موردتایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرارگرفت. به گفته کارشناسFDA، قرص‌های جدید گزینه کم خطرتری در مقایسه با مصرف دوز ثانویه زولپیدم است. اینترمزو همان فرمولاسیون زولپیدم با دوز اندک است. دوز توصیه شده و حداکثر دوز زولپیدم 1/75 میلی‌گرم در زنان و 3/5 میلی‌گرم در مردان است که شبی یک عدد قرص مصرف می‌شود. دوز توصیه شده دارو در زنان پایین‌تر است زیرا کلیرانس زولپیدم در زنان در مقایسه با مردان با سرعت کمتری انجام می‌شود. تایید اینترمزو توسط سازمان غذا و داروی آمریکا پس از دوبار رد آن در 2009 و سپس ژولای 2011 به دلیل ناکافی بودن شواهد در زمینه ایمنی دارو انجام شد. FDA نگران عوارض احتمالی دارو در روز بعد از مصرف آن از جمله مشکلات حین رانندگی است. FDA می‌گوید اینترمزو فقط در صورتی باید مصرف شود که بیماران حداقل 4 ساعت دیگر زمان برای خوابیدن دارند. اینترمزو در دو مطالعه بالینی با شرکت بیش از 370 بیمار مورد بررسی قرارگرفت. بیماران دریافت‌کننده اینترمزو در مقایسه با مصرف‌کنندگان دارونما یا قرص شکر، سریع به خواب‌رفتند. شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده‌شده در این دو مطالعه عبارت بودند از سردرد، تهوع و ضعف. البته اینترمزو ممکن است همانند هر داروی خواب دیگری عوارض جانبی جدی ایجاد کند؛ از جمله بیرون آمدن از تختخواب بدون بیداری کامل، انجام فعالیتی بدون آگاهی و به خاطر آوردن آن. فعالیت‌هایی که تحت‌تاثیر داروهای درمانگر بی‌خوابی انجام می‌شوند عبارتند از رانندگی، طبخ و صرف غذا، مکالمه تلفنی و خواب گردی(بدون هوشیاری فرد در آن لحظه یا به یادآوردن آن در روز بعد.) بی‌خوابی شرایطی است که طی آن شخصی در به خواب‌رفتن یا ادامه خواب با مشکل روبروست. بی‌خوابی ممکن است با توجه به تعداد دفعات تجربه آن و نیز طول مدت بی‌خوابی، خفیف یا شدید باشد. از جمله عوارض بی‌خوابی شبانه، خواب آلودگی و فقدان انرژی در طول روز است. همچنین بی‌خوابی شبانه باعث اضطراب، افسردگی و تحریک پذیری در فرد می‌شود. مبتلایان به بی‌خوابی شبانه ممکن است در تمرکز، یادگیری و حافظه دچار مشکل باشند.
اطلاعات بیشتر

۲۷ آبان ۱۳۹۰- ۱۸ نوامبر ۲۰۱۱
ایلیا (افلیبرسپت): سازمان غذا و داروی آمریکا در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۱ داروی افلیبرسپت (Aflibercept) با نام تجاری ایلیا (Eylea) را برای درمان بیماران با دژنراسیون وابسته به سن ماکولا- که علت شایع از دست دادن قدرت بینایی و کوری در سالمندان بالای 60 سال است- مورد تایید قرار داده است. دژنراسیون وابسته به سن ماکولا، دید مرکزی و دقیق فرد را از بین می‌برد. این عارضه به ماکولا، که در دید دقیق مورد نیاز برای خواندن و نوشتن دخیل است، آسیب می‌رساند. 2 نوع دژنراسیون وابسته به سن ماکولا وجود دارد؛ نوع خشک و نوع مرطوب. در دژنراسیون وابسته به سن ماکولا از نوع مرطوب، شاهد رشد عروق خونی غیرطبیعی هستیم. ممکن است از این عروق خونی غیرطبیعی مایع به درون بخش مرکزی شبکیه (ماکولا) ترشح کند. در اثر ترشح مایع به درون ماکولا، این بخش از شبکیه ضخیم می‌شود و کاهش بینایی رخ می‌دهد. از علایم اولیه وقوع دژنراسیون وابسته به سن ماکولا از نوع مرطوب، مواج دیدن خطوط صاف است. اثربخشی و ایمنی داروی افلیبرسپت در 2 مطالعه بالینی و روی 2412 بیمار مورد بررسی قرار گرفته است.
اطلاعات بیشتر

۲۷ آبان ۱۳۹۰- ۱۸ نوامبر ۲۰۱۱
ارویناز (آسپارژیناز اروینیا کریسانتمی): یک داروی شیمی‌درمانی برای درمان لوسمی کودکان با سابقه حساسیت به درمان‌های استاندارد مورد تایید قرار گرفته است. داروی ارویناز(Erwinaze) در درمان مبتلایان به لوسمی لنفوبلاستیک حاد که نسبت به داروهای شیمی‌درمانی مشتق از آسپاراژیناز و پگاسپارگاز مورداستفاده در درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد حساسیت داشته‌اند تجویز می‌شود. ارویناز 3 بار در هفته مستقیما درون عضله تزریق می‌شود. این دارو با شکستن آمینواسید آسپاراژین، که برای رشد تمام سلول‌ها ضروری است اثر می‌کند. اثربخشی و ایمنی ارویناز در یک مطالعه بالینی با شرکت 58 بیمار ارزیابی شد. تمام بیماران شرکت‌کننده در مطالعه به علت واکنش‌های حساسیتی نمی‌توانستند به درمان با آسپاراژیناز یا پگاسپارگاز مشتق از ای‌کولای ادامه دهند. عوارض ناشی از درمان با ارویناز عبارتند از آنافیلاکسی (واکنش‌های حساسیتی شدید)، پانکراتیت، افزایش آنزیم‌های کبدی، خونریزی، لخته شدن خون، تهوع، استفراغ و بالا رفتن میزان قند خون.
اطلاعات بیشتر

۲۵ آبان ۱۳۹۰- ۱۶ نوامبر ۲۰۱۱
جکافی (روکسولیتینیب): داروی روکسولیتیناب (Ruxolitinib)با نام تجاری جکافی(Jakafi) به عنوان اولین داروی اختصاصی مورد تایید برای درمان مبتلایان به بیماری مغزاستخوان با نام میلوفیبروز معرفی شده است. میلوفیبروز بیماری‌ای است که طی آن مغز استخوان با بافت جوشگاه پر می‌شود. درنتیجه سلول‌های خونی در ارگان‌هایی نظیر کبد و طحال ساخته می‌شوند. این بیماری با بزرگی طحال، کم‌خونی، افت تعداد گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها و علایم مرتبط با میلوفیبروز تشخیص داده می‌شود. علایم این بیماری عبارتند از ضعف، دردشکمی، درد زیر دنده‌ها، احساس پری، درد عضلانی و استخوانی، خارش و تعریق شبانه. قرص جکافی 2 بار در روز مصرف می‌شود و آنزیم‌های JAK 1 و 2 را مهار می‌کند. این آنزیم‌ها در تنظیم ساخت‌و‌ساز سلول‌های خونی و عملکرد ایمنی بدن دخیل هستند. در مطالعه نهایی روی جکافی، مشکلات اصلی مبتلایان به میلوفیبروز یعنی بزرگی طحال و درد موردتوجه قرار گرفت. اثربخشی و ایمنی جکافی در دو مطالعه بالینی با حضور 528 بیمار بررسی شد. بیماران شرکت‌کننده در هر دو مطالعه نسبت به تمام درمان‌های موجود برای میلوفیبروز مقاوم بودند. در ضمن همه بیماران کبد بزرگی داشتند. بیماران به‌طور تصادفی تحت درمان با جکاوی، درمان‌های متداول میلوفیبروز(هیدروکسی اوره، یک داروی شیمی‌درمانی یا گلوکوکورتیکویید) یا دارونما قرار گرفتند. درصد بالایی از دریافت کنندگان جکافی در مقایسه با مصرف کنندگان دارونما یا درمان‌های متداول، بیش از 35 درصد کاهش در سایز کبد را تجربه کردند. در بخش عمده‌ای از دریافت‌کنندگان جکافی نیز کاهش علایم مرتبط با میلوفیبروز نظیر دردشکمی، تعریق شبانه، خارش، درد عضلانی و استخوانی در مقایسه با مصرف‌کنندگان دارونما گزارش شد. شایع‌ترین عوارض ناخواسته جکافی عبارتند از افت پلاکت‌ها، کم‌خونی، ضعف، اسهال، تنگی نفس، سردرد، گیجی، خواب‌آلودگی و تهوع.اطاعات بیشتر

۱۶ آبان ۱۳۹۰- ۷ نوامبر ۲۰۱۱
اربیتوکس (ستوکسیماب): برای تجویز همزمان با شیمی‌درمانی بیماران در مراحل پیشرفته بدخیمی سر و گردن مورد تایید قرار گرفته است.  اربیتوکس همراه با شیمی‌درمانی در مقایسه با دریافت شیمی‌درمانی تنها، شانس بقای بیماران را افزایش می‌دهد. اربیتوکس از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان انواع خاصی از سرطان کولون مورد تایید بوده است و از سال 2006 میلادی برای درمان بدخیمی‌های غیرمتاستاتیک سر و گردن در ترکیب با رادیوتراپی (رادیوتراپی خط اول درمان این بیماران است)یا به تنهایی نسخه شده است. سرطان‌های ناحیه سر و گردن ، 3 تا 5 درصد از تمامی انواع بدخیمی در آمریکا را شامل می‌شوند. این بدخیمی‌ها معمولا در بینی، گلو و دهان رشد می‌یابند و در مردان و افراد بالای 50 سال شایع ترند. به گفته ریچارد پازدور، مدیر بخش داروهای هماتولوژی و انکولوژی FDA، توانایی اربیتوکس در افزایش طول عمر مبتلایان به بدخیمی‌های سر و گردن برای متخصصان سرطان بسیار بااهمیت است. ماهیت تهاجمی بدخیمی‌های سر و گردن باعث شده است که نتوان آنها را به خوبی با جراحی یا رادیوتراپی کنترل کرد. بنابراین در دسترس بودن گزینه‌های درمانی دیگر برای کمک به بیمار ضروری است. اثربخشی و ایمنی اربیتوکس در بدخیمی‌های سر و گردن در یک مطالعه بالینی چندمرکزی روی 442 بیمار با متاستاز یا بدخیمی راجعه سر و گردن بررسی شد. بدخیمی شرکت‌کنندگان در این مطالعه به اندازه ای گسترده بود که جراحی برایشان فایده?ای نداشت و پیش از این هم شیمی‌درمانی برایشان شروع نشده بود. نیمی از بیماران ترکیب ستوکسیماب و شیمی درمانی(سیس‌پلاتین یا کربوپلاتین و 5-فلورواوراسیل) و نیمی دیگر شیمی‌درمانی به تنهایی دریافت کردند. در دریافت‌کنندگان ترکیب ستوکسیماب و شیمی‌درمانی طول عمر به طور متوسط 1/10 ماه در مقایسه با دریافت‌کنندگان شیمی‌درمانی به تنهایی (7/4 ماه)افزایش یافت. شایع‌ترین عوارض ناخواسته گزارش شده از سوی دریافت‌کنندگان ستوکسیماب عبارتند از بثورات پوستی، خارش، سردرد، اسهال، عفونت‌های دستگاه تنفسی، پوست و دهان. همچنین مواردی از واکنش‌های زمان تزریق و حمله قلبی تهدیدکننده حیات نیز به دنبال مصرف ستوکسیماب مشاهده شده‌اند. بیماران تحت‌درمان با ستوکسیماب باید از مواجهه با نور آفتاب تا حد امکان اجتناب کنند. اربیتوکس می‌تواند باعث افت سطح سرمی مگنزیوم، پتاسیم و کلسیم شود.
اطلاعات بیشتر

۲ آبان ۱۳۹۰- ۲۴ اکتبر ۲۰۱۱
انفی (کلوبازام): قرص به‌عنوان درمان تکمیلی تشنج‌های مرتبط با سندرم لنوکس-گاستات در بزرگسالان و کودکان بالای 2 سال کاربرد دارد. از آنجا که اونفی برای درمان اختلالی مورد تایید قرار گرفته است که کمتر از 200 هزار نفر را در کشور آمریکا مبتلا کرده، در گروه داروهای اورفان (داروهای خاص) در بررسی‌های سازمان غذا و داروی آمریکا موردتوجه قرار گرفت. سندرم لنوکس-گاستات ، شکل شدیدی از صرع است که با تشنج‌های ناتوان‌کننده همراه می‌شود. این عارضه به سختی تحت‌کنترل قرار می‌گیرد؛ بنابراین داشتن گزینه درمانی تکمیلی برای کنترلش بسیار ارزشمند است. سندرم لنوکس-گاستات معمولا قبل از 4 سالگی شروع می‌شود و ممکن است در نتیجه مشکلات خاصی نظیر ناهنجاری‌های مغزی، آسیب‌های شدید مغزی، عفونت‌های دستگاه عصبی مرکزی و بیماری‌های متابولیک یا دژنراتیو ارثی ایجاد شود. در 30 تا 35 درصد از بیماران هیچ علت مشخصی برای این سندرم وجود ندارد. بیماران معمولا طیف وسیعی از تشنج‌های متناوب را تجربه می‌کنند. شامل تشنج تونیک (سفت‌شدن بدن، بالا رفتن چشم‌ها، گشادشدن مردمک و الگوهای تنفسی خاص)، تشنج آتونیک (از دست رفتن گذرای تون عضلانی و هوشیاری)، تشنج آتیپیک ابسنس و تشنج میوکلونیک (گرفتگی‌های ناگهانی عضلانی). بیشتر کودکان مبتلا به سندرم لنوکس-گاستات درجاتی از اختلال عملکرد ذهنی یا ناتوانی در پردازش اطلاعات را در کنار تاخیر تکامل و مشکلات رفتاری تجربه می‌کنند. اثربخشی اونفی در کنار سایر داروهای ضدتشنج که بیمار در حال مصرف آنهاست در 2 مطالعه چندمرکزی در بیماران بزرگ‌تر از 2 سال بررسی شد. در هر کدام از این مطالعات، داروی اونفی در زمینه اثربخشی آن در کاهش تناوب وقوع حملات تشنج‌ها مورد مطالعه قرار گرفت. در هر 2 مطالعه کنترل تشنج‌ها در بیماران دریافت‌کننده اونفی در مقایسه با گروه شاهد بهتر انجام شد. عوارض جانبی گزارش‌شده در دریافت‌کنندگان اونفی در مقایسه با دریافت‌کنندگان دارونما عبارت بودند از خواب‌آلودگی، تب، یبوست، سرفه، عفونت مجاری ادراری، تحریک‌پذیری، استفراغ، اختلال بلع، مشکلات تعادل، برونشیت و پنومونی. به علاوه اونفی ممکن است روند تفکر و مهارت‌های حرکتی را کُند کند.اطلاعات بیشتر

۲۲ مهر ۱۳۹۰- ۱۴ اکتبر ۲۰۱۱
فریپروکس (دفریپرون): برای درمان بیماران مبتلا به اضافه بار آهن ناشی از تزریق مکرر خون در بیماران مبتلا به تالاسمی که پاسخ کافی به درمان های شلاتور نداشته اند، کاربرد دارد.  مبتلایان به تالاسمی به دلیل تزریق خون‌های متوالی دچار تجمع آهن در اعضای بدن خود (به‌خصوص قلب و کبد) می‌شوند. تجمع آهن در اعضای بدن، عارضه‌ای جدی و درنهایت کشنده است. استاندارد درمان تجمع آهن، «شلاتورها» هستند. داروهای شلاتور برای دفع فلزات سنگین از بدن تجویز می‌شوند. اثربخشی و ایمنی دفریپرون طی 12 مطالعه بالینی روی 236 بیمار تالاسمی بررسی شده‌است. بیماران شرکت‌کننده در این مطالعات به درمان‌های آهن‌زدای قبلی پاسخدهی درمانی خوبی نداشته‌اند. بیش از نیمی از بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه پس از پایان مطالعه با کاهش حداقل 20درصدی در سطح سرم فریتین روبرو شده‌اند. شایع‌ترین عارضه جانبی مشاهده شده در بیماران به دنبال دریافت دفریپرون عبارت بودند از: تهوع، استفراغ، درد شکم و مفاصل، رنگی شدن ادرار، کاهش تعداد گلبول‌های سفید (نوتروپنی) و بالا رفتن سطح خونی آنزیم‌های کبدی که می‌تواند نشان‌دهنده آسیب بافت کبد باشد. اما جدی‌ترین عارضه این دارو آگرانولوسیتوز (کاهش شدید و کشنده گرانولوسیت‌ها) است که در 2 درصد از بیماران تحت درمان مشاهده می‌شود.
اطلاعات بیشتر

۱۵ مهر ۱۳۹۰- ۷ اکتبر ۲۰۱۱
جوویسینک (سیتاگلیپتین و سیمواستاتین): یک داروی ترکیبی با دوز ثابت از داروهای تجویزی از دو داروی قبلی تایید شده سیتاگلیپتین و سیمواستاتین در یک قرص برای استفاده بزرگسالان می باشد. جوویسینک را شرکت مرک تولید می کند. حدود 20 میلیون نفر در کشور آمریکا به دیابت نوع 2 مبتلا هستند که اغلب آنها به‌طور همزمان سطوح بالای کلسترول خون دارند. چنین وضعیتی می‌تواند به افزایش خطر بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و کوری منتهی شود. سیتاگلیپتین یک مهارکننده دی‌پپتیدیل پپتیداز 4 است که قابلیت بدن را در کاهش سطح قند خون افزایش می‌دهد و برای تجویز همراه با رژیم غذایی و ورزش با هدف بهبود کنترل قندخون در مبتلایان به دیابت نوع 2 موردتایید قرار گرفته است. سیموستاتین، یک مهارکننده HMG-CoA ردوکتاز یا به عبارتی یک استاتین است که همراه با رژیم غذایی و ورزش برای کاهش میزان کلسترول بد LDL در خون تجویز می‌شود. ترکیب مذکور نخستین ترکیب دارویی است که یک داروی مورداستفاده در درمان دیابت نوع 2 را با یک داروی کاهنده کلسترول خون به شکل یک قرص به بیماران عرضه می‌کند. برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی این ترکیب دارویی، قرص‌های حاوی دوزهای متفاوت سیتاگلیپتین و سیموستاتین برای تامین نیازهای مختلف بیماران تولید شدند و انتخاب دوز باید براساس سایر داروهای مصرفی بیمار انجام گیرد. جوویسینک یک ترکیب دارویی رضایت بخش است و فقط درصورتی باید برای بیمار تجویز شود که او به‌طور همزمان به هر دوی این داروها نیاز داشته باشد. جوویسینک با 3 دوز ثابت 100 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/10میلی‌گرم سیموستاتین، 100 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/20میلی‌گرم سیموستاتین، 100 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/40میلی‌گرم سیموستاتین موردتایید قرار گرفته است. شرکت تولیدکننده تصمیم دارد قرص‌های با دوزاژ 50 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/10میلی‌گرم سیموستاتین، 50 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/20میلی‌گرم سیموستاتین، 50 میلی‌گرم سیتاگلیپتین/40میلی‌گرم سیموستاتین نیز به بازار عرضه کند. اطلاعات بیشتر

۱۴ مهر ۱۳۹۰- ۶ اکتبر ۲۰۱۱
سیالیس (تادالافیل): برای درمان نشانه ها و علاوم هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH)، هنگامی که فرد به صورت همزمان مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات و اختلال نعوظ می باشد کاربرد دارد. سیالیس در سال 2003 برای درمان اختلال نعوظ (ED) مورد تایید قرار گرفته بود. به گفته سازمان غذا و داروی آمریکا، درمردانی که روزانه ۵ میلی گرم سیالیس مصرف کرده بودند، کاهش قابل توجه در علائم BPH مشاهده شد. مردانی که از داروهای گروه نیترات ها مانند نیتروگلیسرین استفاده می کنند، نباید همزمان سیالیس هم مصرف کنند. این سازمان هشدار مشابهی درباره مصرف سیالیس به همراه داروهای مسدودکننده گیرنده آلفا که به طور معمول برای فشار خون بالایا اصطراب تجویز می شود، داده است. سیالیس را شرکت الی لیلی مستقر در ایندیاناپولیس آمریکا تولید می کند.
اطلاعات ببشتر

۱مهر ۱۳۹۰- ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۱
رمیسید (اینفلیکسیماب): برای درمان کولیت اولسراتیو فعال متوسط تا شدید در کودکان بیش از ۶ سال که پاسخ کافی به درمان های متداول نداشته اند به کار می رود.
اطلاعات بیشتر

۱ مهر ۱۳۹۰- ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۱
سولیریس (اکولیزوماب): برای درمان سندرم همولیتیک اورمیک آتیپیکال (aHUS)، یک بیماری نادر و مزمن خونی که می تواند منجر به نارسایی کلیه شود و همچنین با خطر بالای مرگ و سکته مغزی همراهی دارد. این بیماری در ۵ تا ۱۰ درصد از افراد مبتلا به سندرم همولیتیک اورمیک دیده می شود.اطلاعات بیشتر

۴ شهریور ۱۳۹۰- ۲۶ آگوست ۲۰۱۱
زالکوری (کریزوتینیب): برای درمان بیماران مبتلا به مراحل دیررس (پیشرفت موضعی یا متاستاتیک) سرطان های ریوی غیر سلول کوچک (NSCLC) که بیان کننده ژن ALK هستند کاربرد دارد.
پیش از تجویز زالکوری باید آزمون تشخیصی ویژه‌ای برای اطمینان از وجود ژن غیرطبیعی آناپلاستیک لینفوما کیناز درخواست شود. ژن غیرطبیعی مذکور عامل گسترش و رشد بدخیمی است. حدود یک تا 7 درصد از مبتلایان به بدخیمی‌های ریه غیرسلول‌های کوچک، دارای ژن غیرطبیعی آناپلاستیک لینفوما کیناز هستند. مبتلایان به این نوع بدخیمی ریه اغلب غیرسیگاری هستند. زالکوری پروتئین‌های خاصی را که کینازها نامیده می‌شوند بلوک می‌کند. (از جمله پروتئینی که توسط ژن غیرطبیعی آناپلاستیک لینفوما کیناز تولید می‌شود). زالکوری به شکل قرص است و باید دوبار در روز مصرف شود. به گفته دکتر ریچارد پازدور، سرپرست مرکز تحقیقات و ارزیابی داروها و فرآورده‌های بخش انکولوژی سازمان غذا و داروی آمریکا، تایید زالکوری توسط این سازمان در کنار تایید آزمون تشخیصی ویژه آن، شیوه‌ای مناسب برای انتخاب بیمارانی است که شانس پاسخدهی درمانی در آنها بیشتر است. درمان هدفمند مشابه آنچه در مورد زالکوری برنامه‌ریزی شده است، گزینه درمانی مهمی برای درمان مبتلایان به این بیماری است و بی‌شک طی این درمان بیمار از عوارض جانبی کمتری رنج خواهد برد. اثربخشی و ایمنی زالکوری در دو مطالعه بالینی با حضور 255 بیمار مبتلا به سرطان ریه غیرسلول‌های کوچک پیشرفته دارای ژن غیرطبیعی آناپلاستیک لینفوما کیناز بررسی شد. پیش از شروع مطالعه نمونه‌های بافت سرطانی ریه بیماران جمع‌آوری شدند و از لحاظ وجود یا فقدان ژن غیرطبیعی آناپلاستیک لینفوما کیناز مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از طراحی این مطالعه تعیین میزان پاسخدهی درمانی به دارو بود. اغلب بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه، پیش از شروع مطالعه تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند. در یکی از این مطالعات میزان پاسخدهی درمانی 50درصد و متوسط مدت پاسخدهی به درمان 42 هفته بود. در مطالعه دوم، میزان پاسخدهی درمانی 61درصد بود و متوسط زمان مورد نیاز برای پاسخدهی درمانی 48 هفته اعلام شد. زالکوری تحت برنامه‌های حمایتی و تشویقی سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تایید قرار گرفت. چنین برنامه‌هایی برای سریع‌تر به بازار مصرف رساندن داروهای مرتبط با بیماری‌های شدید و کشنده که تاکنون داروی قابل‌قبولی برای درمان آنها مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار نگرفته طراحی شده است.اطلاعات بیشتر

۳ شهریور ۱۳۹۰- ۲۵ آگوست ۲۰۱۱
فیرازیر (ایکاتیبانت): فرم تزریقی برای درمان حمله حاد شرایط نادری که آنژیوادم ارثی (HAE) نامیده می شود در افراد ۱۸ سال و بزرگتر کاربرد دارد. فیرازیر درمانی با اثربخشی به اثبات رسیده است که می‌توان آن را حمل و در دمای اتاق ذخیره کرد و این امتیاز را دارد که می‌تواند توسط خود بیمار تزریق شود.  این بیماری ژنتیکی نادر به دلیل کمبود میزان پروتئینی که مهارکننده C1 نامیده می‌شود، بروز می‌کند. کمتر از 30 هزار نفر از مردم آمریکا به این بیماری دچارند و از عوارض آن از جمله ورم دست‌ها، پاها، صورت، روده‌ها و دورگه‌شدن صدا رنج می‌برند. ورم مجاری هوایی، مبتلایان را در معرض خطر خفگی قرار می‌دهد. اثربخشی و بی‌خطربودن این دارو در مطالعه‌ای روی 225 بیمار بررسی شد. بهبود علایم در دریافت‌کنندگان دارو به‌طور متوسط 2 ساعت طول کشید؛ در حالی که دریافت‌کنندگان دارونما برای برطرف‌شدن علایم 20 ساعت منتظر ماندند. عوارض جانبی شایع ناشی از مصرف آن عبارتند از واکنش محل تزریق، تب، افزایش سطح آنزیم‌های کبدی، گیجی و ضایعات پوستی. پیش از این دو داروی برینرت (Berinert) و کالبیتور (Kalbitor) برای درمان علایم آنژیوادم ارثی از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تایید قرار گرفته بودند. فیرازیر برای درمان آنژیوادم ارثی شدید در آمریکا و اتحادیه اروپا در گروه داروهای اورفان طبقه‌بندی شده است. این دارو در سرنگ‌های از پیش پرشده با قابلیت نگهداری در دمای طبیعی اتاق و نیز قابل‌حمل عرضه می‌شود.
اطلاعات بیشتر

۳ شهریور ۱۳۹۰- ۲۵ آگوست ۲۰۱۱
بوتوکس (اونابوتیلینیوم توکسین آ): برای درمان بی اختیاری ادرار در افراد مبتلا به شرایط نورولوژیکی همچون آسیب طناب نخاعی و ام اس که دارای مثانه بیش فعال هستند کاربرد دارد. انقباضات مهارنشده مثانه در بیماران با اختلالات نورولوژیک ممکن است به ناتوانی در ذخیره ادرار بینجامد. درمان اخیر این مشکل عبارت است از تجویز داروهایی برای شل‌کردن مثانه و به‌کار بردن کاتتر برای تخلیه مرتب ادرار. اما جدیدترین درمان مطرح در این زمینه، تزریق بوتاکس به درون مثانه است که به شل‌شدن آن منتهی می‌شود. چنین اقدامی باعث افزایش ظرفیت ذخیره ادرار و کاهش بی‌اختیاری ادرار می‌شود. تزریق بوتاکس به درون مثانه با استفاده از سیستوسکوپی انجام می‌شود؛ در نتیجه متخصص می‌تواند حین کار داخل مثانه را مشاهده کند. سیستوسکوپی ممکن است به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشد. مدت اثر بوتاکس در کنترل بی‌اختیاری ادراری در مبتلایان به مثانه بیش‌فعال همراه با مشکل نورولوژیک، حدود 9 ماه است. اثربخشی بوتاکس در درمان این نوع بی‌اختیاری در 2 مطالعه بالینی و روی 691 بیمار بررسی شد. این بیماران دچار بی‌اختیاری ادراری ناشی از آسیب طناب نخاعی یا مولتیپل اسکلروزیس بودند. نتایج هر دو مطالعه نشان دادند که کاهش قابل‌توجهی در دوره بی‌اختیاری ادرار در گروه تحت درمان با بوتاکس در مقایسه با گروه مصرف‌کننده دارونما وجود داشت. علاوه بر تایید کاربرد بوتاکس در درمان چین و چروک صورت، سازمان غذا و داروی آمریکا بوتاکس را برای درمان سردردهای میگرنی مزمن، انواع خاصی از انقباضات و گرفتگی‌های عضلانی، تعریق شدید زیر بغل، پرش غیرطبیعی پلک و نامتقارن‌بودن دوچشم مورد تایید قرار داده بود. شایع‌ترین عوارض جانبی ناشی از تزریق بوتاکس به درون مثانه عبارتند از عفونت مجاری ادراری و احتباس ادرار. در چنین بیمارانی کاتتریزاسیون برای تخلیه ادرار مورد نیاز است. تایید بوتاکس برای پیشگیری از سردردهای بزرگسالان با سابقه میگرن مزمن، در اکتبر 2010 صورت گرفت. میگرن مزمن عبارت است از داشتن سابقه میگرن و تجربه سردرد در بیشتر روزهای ماه (بیش از 14 روز در هر ماه). این نوع سردرد یکی از ناتوان‌کننده‌ترین انواع سردرد است.
اطلاعات بیشتر

۲۸ مرداد ۱۳۹۰- ۱۹ آگوست ۲۰۱۱آدستریس (برنتوکسیماب ودوتین): برای درمان لنفوم هوچکین و نوع نادری از لنفوم بنام لنفوم سلول‌های بزرگ آناپلاستیک سیستمیک ALCL  مورد استفاده قرار می گیرد. لنفوم‌ها بدخیمی‌های دستگاه لنفاوی هستند. آدستریس یک آنتی بادی کونژوگه شامل آنتی بادی و داروست. آدستریس در بیمارانی مصرف خواهد شد که لنفوم هوچکین آنها پس از پیوند سلول بنیادی اتولوگ یا پس از 2 دوره شیمی درمانی پیشرفت کرده است و قادر به دریافت پیوند نیستند. پیوند سلول بنیادی اتولوگ، روندی است که طی آن مغز استخوان خود بیمار برای ترمیم مغز استخوان آسیب دیده از مصرف دوز بالای داروهای شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
اطلاعات بیشتر

۲۶ مرداد ۱۳۹۰- ۱۷ آگوست ۲۰۱۱
زلبوراف (ومورافنیب): برای درمان بیماران مبتلا به مراحل دیررس (متاستاتیک) یا غیر قابل برداشتن (عدم امکان برداشتن با جراحی) ملانوما کاربرد دارد. این داروی خوراکی با هدف قراردادن انتخابی ژن موتاسیون‌یافته BRAF از رشد تومورها جلوگیری می‌کند. این موتاسیون در بیش از نیمی از ملانوم‌های بدخیم دیده می‌شود. نتایج حاصل از مطالعات نشان داده است که 52 درصد از ملانوم‌های بدخیم به مصرف این دارو پاسخ خوبی نشان داده‌اند.
 اطلاعات بیشتر

۱۲ مرداد ۱۳۹۰- ۳ آگوست ۲۰۱۱
آناسکورپ: اولین درمان اختصاصی برای نیش عقرب (سنترورویید آمریکایی) می باشد. نیش این نوع عقرب کشنده است و بیشتر نوزادان و کودکان مورد گزش آن قرار می‌گیرند. به دنبال گزش، تنگی نفس، تجمع مایع در ریه، مشکل‌های تنفسی، ترشح زیاد بزاق، تاری دید و دو بینی، اختلال تکلم، اختلال بلع، حرکات غیرطبیعی چشم، اختلال در راه رفتن و سایر مشکل‌های مرتبط با ناهماهنگی میان عضلات بروز می‌کنند. برخی از قربانیان در صورت عدم درمان جان خود را از دست خواهند داد. آناسکورپ درمان اختصاصی و گزینه جدیدی برای نجات کودکان و بالغینی است که مورد گزش عقرب قرار گرفته‌اند. آناسکورپ از پلاسمای اسب بدست آمده است؛ درنتیجه ممکن است در افرادی که به پروتیین‌‌ها‌ی بدن اسب حساسیت دارند واکنش حساسیتی تاخیری یا زودرس مشاهده شود. اثربخشی آناسکورپ بر اساس مطالعه‌ای روی پانزده کودک با علایم نورولوژیک عقرب گزیدگی مورد بررسی قرار گرفت. این علایم نورولوژیک ظرف 4 ساعت پس از تزریق آناسکورپ در 8 نفر از کودکان به‌طور کامل برطرف شدند.
اطلاعات بیشتر

۲۹ تیر ۱۳۹۰- ۲۰ جولای ۲۰۱۱
بریلینتا (تیکاگرلور): داروی جدید رقیق کننده خون برای کاهش مرگ های قلبی عروقی و حملات قلبی در بیماران با سندرم های کرونری حاد کاربرد دارد. سندروم‌های کرونری حاد، گروهی از علایم هستند که در مشکلات خاص نظیر آنژین صدری یا حملات قلبی (که ممکن است ناشی از کاهش جریان خون قلبی باشند) مشاهده می‌شوند. بریلینتا با پیشگیری از تشکیل لخته‌های خونی جدید و برقرار نگه‌داشتن جریان خون بدن ،خطر حادثه قلبی-عروقی بعدی را به حداقل می‌رساند. در این مطالعات تجویز بریلینتا همراه با آسپیرین مورد بررسی قرار گرفته است. در بروشور اطلاعات دارویی بریلینتا هشدار داده شده است که آسپیرین با دوزهای بالای 100 میلی‌گرم در روز، اثربخشی بریلینتا را کاهش می‌دهد. محقق بخش داروهای قلبی-عروقی و کلیوی مرکز ارزیابی داروهای سازمان غذا و داروی آمریکا معتقد است که بریلینتا در مقایسه با پلاویکس در پیشگیری از حملات قلبی و مرگ موثرتر است اما این ویژگی بریلینتا همراه با آسپیرین با دوز نگهدارنده 75 تا 100 میلی‌گرم در روز مشاهده می‌شود.
اطلاعات بیشتر

۱۷ تیر ۱۳۹۰- ۸ جولای ۲۰۱۱
بوستریکس: واکسن برای پیشگیری از کزار، دیفتری و سیاه سرفه در بزرگسالان بالای ۶۵ سال کاربرد دارد.
اطلاعات بیشتر

۱۴ تیر ۱۳۹۰- ۵ جولای ۲۰۱۱زارلتو (ریواروکسابان): آنتی کوآگولان خوراکی برای پیشگیری از ترومبوز وریدهای عمقی کاربرد دارد. ترومبوز وریدهای عمقی در افرادی که تحت جراحی‌های جایگزینی زانو یا لگن قرار گرفته‌اند، ممکن است به آمبولی ریه بینجامد. براساس اطلاعات منتشرشده از سوی انجمن جراحان ارتوپدی آمریکا، بیش از 800 هزار آمریکایی هرساله تحت جراحی جایگزینی زانو یا لگن قرار می‌گیرند. این جراحی‌ها با افزایش خطر ترومبوز وریدهای عمقی همراه است. ترومبوز ورید عمقی معمولا در پا رخ می‌دهد. اگر همه یا بخشی از ترومبوز ورید عمقی جدا شود، ممکن است به ریه برود و آمبولی ریه ایجاد کند. آمبولی ریه، جریان خون حاوی اکسیژن را مختل می‌کند و عوارض کشنده‌ای به دنبال خواهد داشت. زارلتو با دوز 10 میلی‌گرم روزانه و برای مدت 35 روز پس از جراحی جایگزینی لگن و 12 روز پس از جراحی جایگزینی زانو تجویز می‌شود. به علاوه، این دارو برای پیشگیری و درمان طیف وسیعی از اختلالات انعقادی خون مورد ارزیابی قرار گرفته است. این دارو پیش از تایید سازمان غذا و داروی آمریکا، روی 65 هزار بیمار مورد بررسی قرار گرفته و در برنامه‌های مطالعاتی –تحقیقاتی متعددی شرکت داشته است. اطلاعات بیشتر

۱۰ تیر ۱۳۹۰- ۱ جولای ۲۰۱۱آرکاپتا (اینداکاترول): برای استفاده طولانی مدت و به عنوان درمان نگهدارنده مبتلایان به بیماری های انسدادی ریه از جمله برونشیت مزمن و آمفیزم کاربرد دارد. آرکاپتا، یک آگونیست بتا دو آدرنرژیک است که باعث می‌شود عضلات اطراف مجاری هوایی ریوی شل باقی بمانند و در نتیجه از بروز علایم بیماری‌های انسدادی ریه نظیر ویز و تنگی نفس جلوگیری می‌کند. آرکاپتا برای درمان آسم یا علایم شدید بیماری‌های انسدادی ریه مورد تایید نیست. تایید داروی جدید دیگری برای درمان طولانی‌مدت بیماری‌های انسدادی ریه، گزینه درمانی تازه و شاید به مراتب بهتری برای میلیون‌ها بیمار محسوب می‌شود. اثربخشی و بی‌خطری داروی آرکاپتا در شش مطالعه بالینی و روی 5474 بیمار با تشخیص یکی از بیماری‌های انسدادی ریه مورد بررسی قرار گرفته است. شایع‌ترین عارضه گزارش‌شده طی این مطالعات بالینی عبارت بودند از آبریزش از بینی، سرفه، خشکی گلو، سردرد و تهوع. ممنوعیت تجویز این دارو در مبتلایان به آسم در برگه اطلاعات دارویی آرکاپتا ذکر شده است.
اطلاعات بیشتر

۲۵ خرداد ۱۳۹۰- ۱۵ ژوئن ۲۰۱۱
نولوجیکس (بلاتاسپت): برای پیشگیری از رد حاد پیوند در بیمارانی که پیوند کلیه انجام داده اند کاربرد دارد. این دارو را می‌توان با سایر داروهای مهارکننده دستگاه ایمنی، از جمله بازیلیکسیماب، مایکوفنولات موفتیل و کورتیکواستروییدها تجویز کرد. نولوجیکس طی 30 دقیقه به صورت اینفیوژن داخل وریدی تزریق می‌شود. شایع‌ترین عوارض ناخواسته در بیماران مصرف‌کننده نولوجیکس در مطالعات بالینی پیش از تایید سازمان غذا و داروی آمریکا عبارت بودند از آنمی، یبوست، عفونت کلیه یا مثانه، تورم پاها یا مچ.اطلاعات بیشتر

۲۳ خرداد ۱۳۹۰- ۱۳ ژوئن ۲۰۱۱پوتیگا (ازوگابین): این قرص که یک بازکننده کانال پتاسیمی است به عنوان درمان همراه برای تشنج پارشیال در بیماران بالای 18 سال کاربرد دارد. اثربخشی این دارو در 3 مطالعه بالینی روی 1239بیمار بررسی شده است. نتایج اولیه، کاهش دفعات وقوع تشنج را در مصرف‌کنندگان نشان داده است. در این مطالعات بالینی، ازوگابین باعث احتباس ادرار در 29 بیمار از مجموع 1365 بیمار (در حدود 2 درصد) شد. 25درصد از دریافت‌کنندگان ازوگابین و 11درصد از مصرف‌کنندگان دارونما به دلیل عوارض ناخواسته ناشی از درمان ناچار به قطع دارو یا دارونما و خروج از مطالعه شدند. شایع‌ترین عارضه ناخواسته گزارش‌شده در بیماران دریافت کننده ازوگابین گیجی و منگی، ضعف، سرگیجه، ترمور، دوبینی، اختلال توجه، آفاژی و اختلالات تعادل بودند. در خارج از آمریکا ازوگابین با نام رتیگابین شناخته شده و در 28 مارس 2011 تاییدیه اتحادیه اروپا را دریافت کرده است.
اطلاعات بیشتر

۶ خرداد ۱۳۹۰- ۲۷ می ۲۰۱۱
دیفیسید (فیداکسومیسین): قرص جهت درمان کلستریدیوم دیفیسل همراه با اسهال (CDAD) کاربرد دارد.
اطلاعات بیشتر

۲ خرداد ۱۳۹۰- ۲۳ می ۲۰۱۱
اینسیویک (تلپارویر): برای درمان بزرگسالان مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت C کاربرد دارد. اینسیوک برای بیمارانی تجویز می شود که درمان های رایج با داروهای با پایه اینترفرون را دریافت نکرده یا پاسخ کافی به درمان‌های ابتدایی نداده‌اند.
اطلاعات بیشتر

۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۲۰ می ۲۰۱۱سوتنت (سونیتینیب): برای درمان بیماران مبتلا به فرم پیشرونده تومورهای سرطانی نورواندوکرین که در پانکراس جای گرفته‌اند و با جراحی نیز قابل‌برداشت نیستند یا متاستاز داده‌اند کاربرد دارد. این نوع از تومورهای پانکراس رشد آهسته‌ای دارند و نادر هستند. «سوتنت» دومین داروی مورد تایید FDA برای درمان این بیماری است. داروی قبلی تایید شده، «آفینیتور» (Afinitor) نام دارد. شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو عبارت است از اسهال، تهوع، استفراغ، خستگی، بی‌اشتهایی، افزایش فشارخون، آبستنی، درد شکم، تغییر در رنگ مو، استوماتیت و نوتروپنی. «سوتنت» همچنین برای درمان سرطان کلیه مرحله آخر (RCC متاستاتیک) و درمان بیماران مبتلا به GIST مورد تایید FDA است.
اطلاعات بیشتر

۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۲۰ می ۲۰۱۱
ادورانت (ریلپیویرین): در ترکیب با سایر دارو های ضد رتروویروس برای درمان عفونت HIV-1 در بزرگسالانی که تاکنون درمان HIV نشده اند کاربرد دارد. ادورانت که بوسیله شرکت Tibotec Therapeutic مستقر در نیوجرسی آمریکا ساخته شده است، به مهار تکثیر ویروس کمک می‌کند و جزئی از گروهی از داروها به نام “مهارکننده‌های غیرنوکلئوتیدی ترانس‌کریپتاز معکوس” است. FDA اعلام کرد این قرص روزی یک بار به همراه غذا مصرف می‌شود. ادوارد کاکس، رئیس اداره فراورده‌های ضدمیکروبی در مرکز پژوهش و ارزیابی دارویی FDA گفت: “بیماران ممکن است به صورت‌های متفاوت به داروهای ضد HIV گوناگون پاسخ می‌دهند یا عوارض جانبی گوناگونی را تجربه می‌کنند. به گفته او با تایید ادورانت گزینه درمانی جدیدی برای بیمارانی که درمان ضد HIV آنها شروع می‌شود، در اختیار قرار خواهد گرفت. این تایید پس از کارآزمایی بالینی مرحله II و III درباره این دارو انجام می‌شود که نشان داد بیمارانی که پیش از این درمان ضدویروس دریافت نکرده‌اند، در صورتی داروی ادورانت را به همراه سایر داروهای ضدویروسی دریافت کنند، میزان بار ویروسی آنها ۸۳ درصد کاهش پیدا می‌کند.
اطلاعات بیشتر

۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۱۳ می ۲۰۱۱ویکترلیس (بوسپرویر): قرص برای درمان بزرگسالان مبتلا به هپاتیت C کاربرد دارد. ویکترلیس برای بیمارانی تجویز می شود که کبد آنها هنوز بعضی عملکردهای خود را حفظ کرده، قبلا با داروهای دیگر درمان نشده‌اند یا درمان آنها با شکست مواجه شده است. این دارو در ترکیب با پگ‌اینترفرون آلفا و ریباویرین استفاده می‌شود. نتایج حاصل از مطالعه‌ها نشان داد استفاده از این دارو ظرف مدت 24 هفته در 60درصد بیماران باعث بهبود علایم می شود. از عوارض جانبی ایجادشده می‌توان به تهوع، از بین رفتن حس چشایی، سردرد، آنمی و خستگی اشاره کرد.
اطلاعات بیشتر

۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۶ می ۲۰۱۱
آفینیتور (اورولیموس): برای بیماران مبتلا به تومورهای پیشرونده اندوکرین که در پانکراس جای گرفته‌اند و با جراحی نیز قابل‌برداشت نیستند یا متاستاز داده‌اند کاربرد دارد. تومورهای نورواندوکرین پانکراس کمتر از 5 درصد از تومورهای این ناحیه را شامل می‌شوند و نسبت به سایر تومورهای پانکراس تهاجم کمتری دارند. در حال حاضر درمان مشخصی برای این تومورها شناسایی نشده و بیماران با جراحی، ‌شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی تحت درمان قرار می‌گیرند. نتایج مطالعات نشان می‌دهد استفاده از این دارو در بیماران ایمن است.
اطلاعات بیشتر

۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۲ می ۲۰۱۱
ترادجنتا (لیناگلیپتین): قرص همراه با رژیم غذایی و ورزش، کنترل گلوکز خون دربزرگسالان مبتلا به دیابت نوع۲ را بهبود می دهد. مصرف این دارو برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مجاز نیست و آن را نمی‌توان همراه با انسولین مصرف کرد. ترادجنتا در واقع مهارکننده آنزیم دی‌پپتیدیل پپتیداز-4 است که در دوز 5 میلی‌گرم تهیه شده و اولین دارو از این خانواده است که باعث کنترل قند خون می‌شود. این دارو تولید شرکت الی‌لی‌لی می باشد.
اطلاعات بیشتر

۸ اردیبهشت ۱۳۹۰- ۲۸ آپریل ۲۰۱۱
زیتیگا (آبیراترون استات): همراه با پردنیزون برای درمان بیماران مبتلا به مرحله دیررس (متاستاتیک) سرطان پروستات مقاوم به castration که قبل از آن شیمی درمانی شده بودند کاربرد دارد. این دارو در واقع بلوک‌کننده گیرنده‌های آندروژن است. زیتیگا به صورت قرص تهیه شده و یک‌بار در روز استفاده می‌شود. مطالعات نشان داده است که مصرف این دارو می‌تواند با جلوگیری از تولید تستوسترون از پیشرفت بیماری پیشگیری کند. زایتیگا یک داروی خوراکی است که با هدف قرار دادن سیتوکروم 17A1 P450 باعث کاهش تولید تستوسترون در بدن مبتلایان به سرطان می‌شود. نتایج مطالعات نشان دادند که این دارو می‌تواند در کنار پردنیزولون باعث افزایش میزان بقا در بیماران شود. از عوارض این دارو می‌توان به تورم مفاصل، کاهش پتاسیم خون، احتباس آب، گرگرفتگی، افزایش فشارخون، سرفه و اسهال اشاره کرد.
اطلاعات بیشتر

۲۶ فروردین ۱۳۹۰- ۱۵ آپریل ۲۰۱۱آکتمرا (توسیلیزوماب): برای درمان بیماران بزرگسال مبتلا به انواع متوسط تا شدید آرتریت روماتویید فعال که پاسخ ناکافی به درمان با یک یا تعداد بیشتری از آنتاگونیست‌های فاکتور نکروز دهنده تومور       (TNF) داده‌اند، کاربرد دارد. آکتمرا، آنتی‌بادی تک‌دودمانی مهارکننده گیرنده اینترلوکین -6 است که می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب با متوتروکسات یا دیگر داروهای ضد روماتویید اصلاح کننده بیماری مصرف شود.
اطلاعات بیشتر

۱۸ فروردین ۱۳۹۰- ۷ آپریل ۲۰۱۱
هوریزانت (گاباپنتین اناکاربین): قرص های آهسته روش با مصرف یکبار در روز برای مبتلایان به سندرم پاهای بی قرار (RLS) کاربرد دارد.
اطلاعات بیشتر

۱۷ فروردین ۱۳۹۰- ۶ آپریل ۲۰۱۱
واندتانیب: برای درمان بزرگسالان مبتلا به مرحله دیررس (متاستاتیک) سرطان مدولاری تیروئید که فاقد صلاحیت لازم برای جراحی هستند و کسانی که بیماری ای دارند که باعث رشد یا ایجاد علائم می شوند کاربرد دارد.
اطلاعات بیشتر

۵ فروردین ۱۳۹۰- ۲۵ مارس ۲۰۱۱
یرووی (ایپیلیموماب): برای درمان بیماران مبتلا به فرم متاستاتیک ملانوما کاربرد دارد. یرووی یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که مولکول شناخته‌شده CTLA-4 را بلوک می‌کند. این دارو به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. «یرووی» اولین درمان پذیرفته‌شده به وسیله FDA است که به طور واضح تایید می‌کند بیماران مبتلا به ملانومای متاستاتیک با این درمان بیشتر عمر خواهند کرد. «یرووی» یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که مولکول شناخته‌شده CTLA-4 را بلوک می‌کند. این مولکول شاید نقشی در از کار انداختن سیستم ایمنی بدن داشته باشد، بنابراین «یرووی» می‌تواند به سیستم ایمنی بدن اجازه دهد تا سلول‌های توموری ملانوما را بشناسد، آنها را هدف قرار دهد و به آنها حمله کند. این دارو به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود. شایع‌ترین عوارض جانبی تجویز «یرووی» شامل خستگی، اسهال، راش پوستی، نواقص اندوکرین و التهاب روده‌ای (کولیت) است. واکنش‌های ایمنی شدید تا کشنده در 9/12 درصد بیماران دریافت‌کننده «یرووی» دیده شده است. در صورت بروز این واکنش‌ها، درمان قطع شده و تجویز کورتیکواستروییدها آغاز می‌شود. بیماران دریافت‌کننده «یرووی» به تنهایی یا همراه با واکسن gp100، به طور متوسط 10 ماه بیشتر عمر می‌کنند. 
اطلاعات بیشتر

۴ فروردین ۱۳۹۰- ۲۴ مارس ۲۰۱۱
زوستاواکس: واکسن ویروسی زنده و ضعیف شده «زوستاواکس» (Zostavax) برای پیشگیری از بروز زونا در افراد 50 تا 59 سال کاربرد دارد. این واکسن، پیش از این برای افراد 60 سال و بالاتر تایید شده بود. باید توجه داشت که «زوستاواکس» برای درمان زوستر یا نورالژی پس از ابتلا به هرپس، همچنین پیشگیری از ابتلا به عفونت آبله‌مرغان اندیکاسیون ندارد. این واکسن، به صورت تک دوز 65/0 میلی‌لیتری و زیر پوستی تزریق می‌شود. از موارد کنترااندیکاسیون تزریق این واکسن، افراد باردار، بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی و افراد با سابقه حساسیت به ژلاتین، نئومایسین یا دیگر اجزای تشکیل‌دهنده واکسن است. در مقایسه با دارونما، «زوستاواکس» خطر پیشرفت زونا را تا حدود 70 درصد کاهش می‌دهد. شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده شده در کارآزمایی‌های بالینی عبارتند از: قرمزی و تورم در محل تزریق واکسن و سردرد. این عوارض در بیش از یک درصد افراد گزارش شده است. باید از تزریق این واکسن به صورت داخل عروقی یا داخل عضلانی حذر کرد و محل تزریق آن در عضله دلتویید بازو است.
اطلاعات بیشتر

۲۴ اسفند ۱۳۸۹- ۱۵ مارس ۲۰۱۱
گادویست (گادوبوترول): به عنوان یک گادولینیوم نشاندار جهت استفاده بیماران که MRI سیستم عصبی مرکزی انجام می دهند کاربرد دارد.
اطلاعات بیشتر

۱۸ اسفند ۱۳۸۹- ۹ مارس ۲۰۱۱
بنلیستا (بلیموماب): بنلیستا» (Benlysta) را با نام ژنریک «بلیموماب» (Belimumab) برای درمان بیماران مبتلا به لوپوس فعال و اتوآنتی‌بادی مثبت که تحت درمان‌های استاندارد، شامل کورتیکواستروییدها، آنتی‌مالاریاها، ساپرس‌کننده‌های ایمنی و NSAIDs قرار دارند، مورد تایید قرار داده است. بنلیستا مستقیما به صورت داخل وریدی تزریق شده و اولین مهارکننده‌ای است که پروتئین تحریک‌کننده لنفوسیت ‌B را هدف قرار می‌دهد، بنابراین تعداد لنفوسیت‌های غیرطبیعی B را کاهش می‌دهد که به نظر می‌رسد مشکل اصلی در لوپوس باشند. آخرین داروی مورد تایید FDA برای درمان لوپوس قبل از «بنلیستا»، هیدروکسی کلروکین و کورتیکواستروییدها در سال 1995 بوده است. بیماران درمان شده با «بنلیستا» و درمان‌های استاندارد، نسبت به دارونما کمتر دچار فعالیت بیماری می‌شوند، البته از سوی دیگر میزان مرگ و عفونت‌های شدید نیز در آنها بیشتر گزارش شده است. این دارو نباید با واکسن‌های زنده تجویز شود. شایع‌ترین عوارض جانبی که در بیماران تحت درمان با «بنلیستا» دیده شده، عبارتند از اسهال و تب. بیماران اغلب دچار واکنش‌های تزریق می‌شوند، بنابراین درمان اولیه با یک آنتی‌هیستامین باید مدنظر قرار گیرد.
اطلاعات بیشتر

۶ اسفند ۱۳۹۰- ۲۵ فوریه
اداربی (آزیل زارتان مدوکسومیل): برای درمان پرفشاری خون در بزرگسالان مورد تایید خود قرار داده است. داده‌ها نشان می‌دهند «اداربی» در کاهش 24 ساعته فشار خون در مقایسه با دو داروی دیگر مورد تایید FDA جهت درمان پرفشاری خون، یعنی «والزارتان» (valsartan) و «اولمزارتان» (olmesartan)، موثرتر است. «اداربی» در دو دوز 40 و 80 میلی‌گرمی در دسترس بوده و دوز پیشنهادی برای شروع درمان، 80 میلی‌گرم در روز است. دوز 40 میلی‌گرمی برای بیمارانی تجویز می‌شود که با دوزهای بالای دیورتیک نیز تحت درمان قرار دارند. اداربی، یک مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین 2 است که فشار خون را با بلوک کردن عملکرد آنژیوتانسین 2 کاهش می‌دهد. مصرف این دارو با احتیاط‌هایی همراه است، از جمله آنکه بیماران باردار نباید از این دارو در تریمستر دوم و سوم دوران بارداری استفاده کنند، زیرا می‌تواند باعث صدمه یا حتی مرگ جنین شود.
اطلاعات بیشتر

۲۸ بهمن ۱۳۸۹- ۱۷ فوریه ۲۰۱۱
کوریفاکت: اولین محصول دارویی است که به منظور پیشگیری از خونریزی در بیماران مبتلا به نقص ژنتیکی مادرزادی نادر کمبود فاکتور 8 مورد تایید قرار گرفته است. این دارو  در دسته دارویی «اورفان» قرار گرفته است، زیرا برای استفاده در یک بیماری نادر در نظر گرفته شده است. شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده شده در درمان با این دارو عبارتند از واکنش‌های افزایش حساسیت (آلرژی، راش، خارش و اریتم)، لرز، تب، آرترالژی، سردرد، افزایش سطح ترومبین ـ آنتی‌ترومبین و افزایش آنزیم‌های کبدی. کوریفکت از پلاسمای با هم مخلوط شده اهداکنندگان سالم گرفته می‌شود. افرادی که تحت درمان با این دارو قرار می‌گیرند، ممکن است آنتی‌بادی‌هایی علیه فاکتور 8 تولید کنند که این محصول را غیر موثر می‌سازد. اگر دوز دارو بیش از مقدار تایین شده تجویز شود، ممکن است باعث رخداد عوارض جانبی مانند تشکیل کلات‌های غیر طبیعی شود‌.‌ کمبود مادرزادی فاکتور 8 می‌تواند به کبودی در بافت‌های نرم، خونریزی موکوزال و خونریزی اینتراکرانیال کشنده منجر شود. نوزادان مبتلا به این اختلال ممکن است دچار خونریزی از بند ناف شوند.
اطلاعات بیشتر

۱۵ بهمن ۱۳۸۹- ۴ فوریه ۲۰۱۱ماکنا (هیدروکسی پروژسترون کوپروآت): به صورت فرم تزریقی موجود می باشد و در زنان باردار استفاده می شود. این دارو برای زنانی استفاده می‌شود که سابقه حداقل یک زایمان خودبه‌خودی پره ترم را داشته‌اند و «مکنا» باعث کاهش خطر زایمان زودرس خواهد شد. این دارو برای زنانی که بارداری چندقلویی دارند یا زنانی که عوامل خطر دیگری برای زایمان پره‌ترم دارند، در نظر گرفته نمی‌شود. شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده شده با تزریق این دارو عبارتند از درد، تورم یا خارش در محل تزریق، همچنین کهیر، تهوع و اسهال. واکنش‌های عوارض جانبی شدید نادر هستند. تجویز مکنا بین هفته 16 تا 20 بارداری آغاز شده و تا هفته 37 کامل بارداری یا تا زمان زایمان، هر هفته عضلانی تزریق می‌شود. اطلاعات بیشتر

۱ بهمن ۱۳۸۹- ۲۱ ژانویه ۲۰۱۱
ویبرید (ویلازودون هیدروکلراید): برای درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی استفاده می شود. ویبرید یک مهارکننده اختصاصی برداشت مجدد سروتونین (SSRI) و آگونیست نسبی گیرنده 5HT1A است. شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده در درمان با این دارو، اسهال، تهوع، استفراغ و بی‌خوابی بوده است. برچسب اطلاعاتی این دارو و دیگر ضدافسردگی‌ها، حاوی هشدارهایی درمورد افزایش خطر افکار و رفتار خودکشی در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان 18 تا 24 سال طی درمان ابتدایی است. همچنین شواهد حاکی از آن هستند که این خطر در بزرگسالان بیش از 24 سال دیده نشده و در بیماران 65 سال و بیشتر که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند، خطر افکار و رفتار خودکشی کاهش می‌یابد. دوز ویبرید طی 2 هفته تیتر می‌شود تا به دوز 40 میلی‌گرم، یک بار در روز برسد. بیمارانی که تحت درمان با این دارو قرار می‌گیرند، طی 8 هفته به طور معنی‌داری علایم بهبود را شاهد خواهند بود. ویبرید در دوزهای 10، 20 و 40 میلی‌گرمی و به صورت قرص موجود است.
اطلاعات بیشتر

۲۸ دی ۱۳۸۹- ۱۸ ژانویه ۲۰۱۱ناتروبا (اسپینوساد): سوسپانسیون موضعی 9/0 درصد برای درمان عفونت شپش سر در بیماران 4 سال و بزرگ‌تر استفاده می شود. ناتروبا، یک داروی موضعی است که باید تنها روی پوست سر یا موهای بیماران استعمال شود. ایمنی و کارآیی «ناتروبا» در کارآزمایی‌های بالینی چند مرکزی و تصادفی سازی شده به اثبات رسیده است. در مجموع، 552 بیمار تحت درمان 10 دقیقه‌ای با این دارو قرار گرفتند. اگر یک هفته بعد، شپش‌های زنده دیده می‌شدند، درمان دوباره تکرار می‌شد. نسبت افرادی که 14 روز پس از آخرین دوره درمان، همچنان بدون شپش باقی مانده بودند، 86 درصد گزارش شد، در مقایسه با 44 درصد افراد گروه کنترل. شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده شده با این دارو، عبارت است از قرمزی یا تحریک چشم‌ها و پوست. ایمنی این دارو در کودکان کوچک‌تر از 4 سال هنوز اثبات نشده است و باید دقت کرد که به‌هیچ عنوان در نوزادان نیز مصرف نشود، زیرا حاوی بنزیل الکل است. قرار گرفتن سیستمیک در برابر بنزیل الکل، با واکنش‌های جدی جانبی و مرگ در نوزادان، به‌خصوص اگر در هنگام تولد، وزن کمی هم داشته باشند، همراه است.
اطلاعات بیشتر

۱۷ دی ۱۳۸۹- ۷ ژانویه ۲۰۱۱آبسترال (فنتانیل): به صورت قرص‌های ترانس‌موکوزال طراحی شده و برای مدیریت بهینه درد در بزرگسالان مبتلا به سرطان کاربرد دارد. آبسترال داروی ترانس‌موکوزال سریع‌الاثری است که در سطحی نرم از دهان (داخل گونه، لثه‌ها یا زبان) یا راه‌های بینی یا گلو، استفاده شده و جذب می‌شوند. شایع‌ترین عوارض جانبی که با مصرف این دارو رخ می‌دهند، عبارتند از تهوع، یبوست، خواب‌آلودگی و سردرد. بروز حوادث جانبی جدی، شامل مرگ هم در بیماران تحت درمان با دیگر محصول‌های ترانس‌موکوزال سریع‌الاثر فنتانیل گزارش شده است که البته در این موارد دوز دارو به طور اشتباه تعیین شده یا خود بیمار مورد مناسب این نوع درمان نبوده است. آبسترال برای مدیریت بهینه درد در بیماران مبتلا به سرطان که بیشتر از 18 سال سن داشته باشند و قبلا از داروهای ضددرد اپیوییدی استفاده می‌کرده‌اند، ولی دردشان کنترل نشد و نیز می‌توانند به طور ایمن دوزهای بالای یک داروی اپیوییدی اضافی را تحمل کنند، تجویز می‌شود. اطلاعات بیشتر

دانلود پکیج باورنکردنی زناشویی

معجزه آسا

باور نمی کنید یک سر بزنید

یک کلیک فاصله دارید